Na de diagnose van Serra, wilde Nadine meteen weten of hun jongste dochter, Dana, ook de ziekte had. Al had Nadine weinig reden tot bezorgdheid: ‘Dana was heel rustig en het ging prima op het kinderdagverblijf. Ik heb nooit twijfel over haar gehad. Maar in onwetendheid wilde ik ook niet blijven zitten.’ Dus Dana werd ook getest op het bewuste gen. Een maand later, Dana was bijna vier, werd de uitslag telefonisch doorgeven. De arts had slecht nieuws. Nadine: ‘Je wereld stort op dat moment in. We hadden niet verwacht dat er wat met Dana aan de hand zou zijn. Het ging zo goed met haar en ze stond op het punt om naar de basisschool te gaan. En dan stopt alles. Dan weet je dat je twee kindjes hebt die niet oud worden. Dat is heel onwerkelijk.’