Mijn laatste blog schreef ik over een overwinning van het accepteren. Een overwinning die mij geestelijk heel veel rust heeft gebracht.
Maar zoals dat vaak gebeurt: na iets positiefs gebeurt vaak weer wat negatiefs, althans dat is in mijn leven. En dat gebeurt vaak ook vrij snel! Helaas…
Bas en ik gingen bij vrienden eten, vrienden die een café hebben en die wij graag steunen in deze shit tijd. Wij hadden de daghap die deze dag uit asperges met roomkaas en spekjes bestond. Je weet natuurlijk als je roomkaas en spekjes hoort dat beide vet is, dus gooi dat eens bij elkaar op een bord = dubbelvet.
Maar echt people, ik heb het altijd, maar dan ook altijd! door als ik te vet eet. Zodra ik een stuk te vet vlees in mijn mond stop weet ik na 2 seconden al of het te vet is en spuug ik het uit. Wel in een servet natuurlijk!
Bas vroeg al of het goed ging met eten en of het niet te vet was. Ik zei tegen hem dat ik echt nergens last van had, wat hem eigenlijk verbaasde. Wat ik nu wel snap, maar omdat ik op dat moment er geen last van had snapte ik hem op dat moment niet.
Tot middernacht: om precies te zijn 00.50 uur. MENSEN KINDERS. Ik was me een partijtje beroerd. De dubbele kussens maar weer op bed gelegd en zover mogelijk overeind gaan liggen zodat ik de misselijkheid overmeesterde. Mij zijn wel eens zwangerschapsverhalen verteld en over slecht slapen; het leek wel of ik zwanger was. Draaien kon ik echt niet. Stil blijven liggen was het enige wat ik kon doen. Ieder uur heb ik gezien en dat had mijn Apple Watch ook door.
Die ochtend ben ik een uur gaan wandelen in de hoop dat buitenlucht en beweging zou helpen. Ik was nog in de strijd met mijn eigen lichaam, in alle hoop dat ik deze keer weer zou overwinnen. Maar te vergeefs heb ik de witte vlag moeten trekken. Aan je lichaam voelen dat je weet dat je deze strijd niet gaat winnen. Dat je geen andere keuze hebt dan jezelf erbij neer te leggen.
Ik heb de witte vlag 3 dagen opgehangen, maar nu heb ik die weer snel weggelegd. Weten en voelen aan je lichaam dat je weer sterk bent, man wat voelt dat goed!