blogsWat is kerst zonder een engel?
Mijn naam is Miranda Smit, getrouwd met Pascal en moeder van twee prachtige, mooie meiden. Siënna 18 jaar (november 2006) en Angèlina (geboren in april 2011 overleden in maart 2025). Ik haal mijn kracht uit mijn kinderen, hardlopen en midwinterhoornblazen. Bij Angèlina werd in september 2016 de diagnose ILFS-1 gesteld. Een mutatie in het Lars gen. In mei 2012 werd ze acuut onbegrijpelijk ernstig ziek, met zoveel verschillende beelden, dat men nergens grip op kon krijgen. Na de zoektocht van vier jaar kwam dan eindelijk de diagnose. We hebben altijd veel kracht uit de vechtlust en het sterke karakter van Angèlina geput en moeten nu zonder haar verder.
Wat is kerst zonder jou? Wat is het leven zonder jou? Zinnen die momenteel vaak door mijn hoofd spoken.
Kerst, een periode waar velen naar uitkijken en het groots uitpakken. Kerst heeft voor ons een andere betekenis gekregen. Kerst is de periode waar jij, Angèlina, altijd naar uitkeek. Elke cadeautje wat bij de kerstboom kwam te liggen met jouw naam erop werd een onrust en enthousiasme om naar die dagen uit te kijken. Ook gebeurde het weleens dat je toch eerder je cadeau mocht uitpakken. Zodat je er alvast mee kon pronken op school.
En nu zitten we in een periode waarin er weer zoveel gebeurt. Deze maand worden we terug geslingerd naar december vorig jaar. Een geweldige maand vol met herinneringen. Van Parijs naar Serious Request naar de feestdagen. De traditionele gezinsfoto maken met onze “foute kersttruien”. En nu zonder jou. Ik word er verdrietig van hierover na te denken. Het grote gat straks op deze foto. Net zo groot als het gat in mijn hart. Gaan we deze traditie voortzetten? Jazeker, nu zal jouw geliefde knuffel plaatsnemen. We hebben samen en ieder voor zich jou beloofd dat we alles blijven doen wat we met jou zouden doen. Jouw liefde voor Korea blijven vasthouden, dus met kerst een Koreaans biertje op tafel. Alles blijven zien voor jou, door onze ogen, voor jou.
Maar toch deze maand, het donkere buiten, de herinneringen komen harder binnen. Huilend de winkels uitlopen toen de kerstversieringen er lagen. De werkelijkheid, je bent er echt niet meer, de woede, onrust, het verdriet en ongeloof. Maar in mijn hoofd zie ik je, hoor ik je stem. Je
Het gemis is zo groot, maar onze gezamenlijke liefde groter. Dus hier staat de kerstboom, je grote zus is als een dolle cadeautjes aan het kopen. Ook staat jouw naam op de cadeautjes. We vieren kerst nu op een andere manier, zo zonder jouw fysieke aanwezigheid, maar in ons hart ben je bij ons. De spreekwoordelijke steen waar ik me onder zou willen verstoppen, gooi ik heel ver weg. Want we gaan door, voor jou en je grote zus. Herinneringen maken blijven we doen, alles voor jou!